Όταν οι νταβατζήδες του φόβου βγάζουν περίπατο τη γλώσσα τους

Το ωραιότερο πράγμα με τους φανατισμένους οπαδούς των ορθόδοξων μουλάδων, ειδικά του Λεμεσού -ο οποίος, μεταξύ άλλων, είχε πει το αμίμητο εκείνο «οι εκκλησίες πάντως θα παραμείνουν ανοικτές […]. Θέλαμε το κορωνοϊό για να μας πει ότι μια μέρα θα πεθάνουμε;»- είναι η… θερμοκρασία.

Πίσω από αυτή τη μαυρίλα η οποία νομίζουν ότι είναι «αγάπη» (!...), ρέει τόση μοχθηρία και τόση κακία την οποία όσο κι αν η γλώσσα τους πασκίζει να την κρύψει, δεν τα καταφέρνει. Πετάγεται όπως το λάδι στο τηγάνι όταν κάψει. «Εύχομαι να μην σου στείλει ο Θεός», γράφουν λ.χ. όταν είναι φανερό από τα υπόλοιπα, φωνάζει κιόλας, ότι το αντίθετο εύχονται.

Γράφω αυτές τις γραμμές σήμερα για να ξεκαθαρίσω κάτι μια και καλή, διότι κάποιοι ίσως νομίζουν ότι με κάτι τέτοια θα κάνω πίσω ή θα φοβηθώ ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.

Και θέλω να αρχίσω από αυτό: κάθε φορά που ένας από αυτούς τους ανόητους γράφει και βρίζει, τηλεφωνά και απειλεί κ.λπ. ας έχουν υπόψη τους ότι θα γράφω μία νέα στήλη, πολύ πιο έντονη από τις προηγούμενες μπας να χωρίσει το μικρό -εκ των πραγμάτων και των όσων χάφτουν- μυαλό τους. Πάντα εντονότερη, όμως. Έτσι;

Θα γράφω για αυτό τον σκοτεινό βόθρο ο οποίος πλημμύρισε τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και ο οποίος δεν είναι παρά μια επικίνδυνη κλίκα με ράσα η οποία εκμεταλλεύεται τον φόβο του κόσμου για να πλουτίζει ακόμα περισσότερο οδηγώντας τη χώρα στον μεσαίωνα και τους ανθρώπους σε πράγματα αδιανόητα για την εποχή μας, την αξιοπρέπειά τους και τη σοβαρότητα, όπως το προσκύνημα με εισφορές κιόλας «ιερών» κοκάλων, παντοφλών, ίσως σύντομα και σώβρακων.

Πράγματα που ουδεμία σχέση έχουν με τη θρησκεία, παρά μόνο με τους τραπεζικούς λογαριασμούς μοναστηριών στην Ελβετία και αλλού. 

Αυτή η κλίκα, η οποία χρησιμοποιεί το χρήμα και την εξουσία που απέκτησε μέσω προσηλυτισμένων σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, τις οικονομικές τάξεις αλλά και το πολιτικό στερέωμα -πράγμα εύκολο αν σκεφτεί κανείς πόσοι πιστεύουν ακόμα στη χώρα μας ότι πήγε στραβά η μέρα τους επειδή είδαν έναν «γρουσούζη» γείτονα το πρωί ή φοβούνται τις κατάρες- αυτή λοιπόν η κλίκα, η οποία πρωτοστάτησε στην άρνηση του κορωνοϊού στις πραγματικές του διαστάσεις ή και απόλυτα, η οποία διέδωσε τα περί ελέγχου μέσω του 5G και έναν σωρό άλλες βλακείες προκειμένου να κρατήσει τον κόσμο τρομαγμένο για να τον αρμέγει, νομίζει ότι θα μπορέσει να παραμείνει στο απυρόβλητο και στον Τύπο.

Εκεί όπου δυστυχώς, έχει προσηλυτίσει πολλούς δημοσιογράφους, ανάλογου επιπέδου και παιδείας. Δεν είμαστε και ο πλέον φιλομαθής πόσω μάλλον ευπαίδευτος χώρος, δυστυχώς. Τι να γίνει;

Όμως σε κανένα απυρόβλητο, δεν θα μείνει. Και όχι μόνο δεν θα μείνει αλλά ενίοτε, θα συναντά κάποιους όπως εγώ οι οποίοι όταν τολμά να ενοχλεί, να προσβάλλει ή να απειλεί, θα της τα χώνουν ακόμα πιο όμορφα από όσο συνηθίζουν να της τα χώνουν.

Διότι δεν υπάρχει τίποτα το καλό σε αυτή τη σκοτεινή επιχείρηση. Το «καλό» είναι τα ψίχουλά της. Το παραβάν πίσω από το οποίο κρύβονται όλοι αυτοί για να καλλιεργούν τον φόβο και την καθυστέρηση, το σκοτάδι με το οποίο αυξάνεται το χρήμα που συγκεντρώνουν τρομάζοντας τον κόσμο.

Όσο για εκείνους που τους σώζουν τάχα, δεν ξέρω πόσο... σωτηρία και ειδικά πόσο ηθικό είναι να «σώσεις» κάποιον από τα ναρκωτικά λ.χ. για να τον λοβοτομήσεις προσεκτικά και να τον κάνεις μοναχό ή να τον βάλεις φτηνό έως δωρεάν εργατικό δυναμικό να σου φυτεύει οικολογικά αγγούρια και ραπανάκια.

Συντηρώντας μέσω (και) της «σωτηρίας» του την επιχείρησή σου η οποία βγάζει δεκάδες εκατομμυρίων περιφέροντας κόκαλα και αποβλακώνοντας τον κόσμο.

Εάν θες να τον σώσεις, ειδικά όταν έχεις τόσα λεφτά, κάνε ένα κέντρο απεξάρτησης απλά. Μην τον εκμεταλλευτείς. Γιατί αυτό κάνεις όταν παίζεις με το μυαλό του στην κατάσταση που είναι.

Η πανδημία ήταν ένα μεγάλο τεστ για όλους μας. Ήταν ένα τεστ το οποίο αυτούς τους απογύμνωσε και ανέδειξε πως κανένα ιερό και κανένα όσιο δεν έχουν όταν ειδικά σε αυτή την κρίσιμη στιγμή κήρυξαν το σκοτάδι, την ανυπακοή, υπηρέτησαν την παραπληροφόρηση και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αυξήσουν απλώς και μόνο το χρήμα και την επιρροή τους, παρά το κοινωνικό καλό.

Ας ξέρουν λοιπόν πως τουλάχιστον από εμένα θα υπάρχει πάντα αντίλογος σ' αυτή την απάτη και στα όσα μετέρχεται για να πλουτίζει και να επηρεάζει πράγματα που δεν την αφορούν σε ένα ξεκάθαρα κοσμικό κράτος, οδηγώντας το όλο και πιο πίσω. 

Οδηγώντας το όλο και πιο μακριά από την εποχή και την πραγματικότητα, κάτω από τα ράσα της και τα όσα κρύβονται εκεί μέσα. Θα τα γράφω, ξανά και ξανά. Γιατί; Διότι έτσι πρέπει.